In totaal
Kamers
Eten
Service
Duikbasis
Duikplaatsen
Ik ga het alleen kort hebben over de duikkant van de dingen.
Mijn belangrijkste doel op deze vakantie was om de OWD te doen.
De reis van iets minder dan 5 uur in de AirCairo A320 was zoals verwacht. Houten klasse, met bijna geen beenruimte. Maar voor mij was het prima, je krijgt waar je voor betaalt.
Daarna nog eens 3 uur in de kleine shuttlebus van Hurghada naar Sony Bay. Hier had ik het onbeschrijfelijke geluk de enige passagier te zijn. Het was echt een interessante reis, want de chauffeur sprak goed Engels en we konden het goed met elkaar vinden en kletsten meteen.
Nadat ik ter plaatse was aangekomen, heb ik ingecheckt in mijn kamer, het hotelcomplex verkend, op het strand gelegen en mijn eerste kleine zonnebrand opgedaan, en ook mijn eerste twee maaltijden in het hotel genuttigd.
Ik hoorde wat gemopper en klachten van andere vakantiegangers tijdens de vakantie, maar ik kan dit op geen enkele manier bevestigen. Ik was helemaal tevreden met de accommodatie en de catering voor mijn behoeften. Ik kan alleen maar herhalen: je krijgt waar je voor betaalt.
Positief is dat er niet werd beknibbeld op het servicepersoneel. Ze waren er ook echt op gebrand om het de gasten zo comfortabel mogelijk te maken. Natuurlijk leven ze van de fooien, maar het waren bijna allemaal vriendelijke mensen die niet al te slecht Engels spraken.
Maar nu het belangrijkste deel van deze recensie:
Op de dag van mijn aankomst ontmoette ik de lieftallige Melanie, ontving ik mijn huuruitrusting en kreeg ik mijn eerste briefing over het duikcentrum en het huisrif, evenals wat papierwerk. Het contact hier was maar kort, wat me goed uitkwam omdat ik nog stond te trillen van de reis.
De volgende dag was er een klein hoogtepuntje voor mij: ik was jarig en dat bleef niet onopgemerkt in het doopcentrum. Felicitaties van alle kanten en de overhandiging van een orka-muts van leidster Fabienne, waarop alle jongens en meisjes van het Shoni Bay team hadden getekend. En zo begon mijn eerste echte duikdag.
Nu leerde ik ook mijn duikinstructeur kennen. Reda is een relaxte Egyptenaar met meer dan 10.000 duiken onder zijn riem.
Het was me meteen duidelijk dat ik met een absolute professional te maken had en dat werd me elke dag bevestigd tijdens de volgende 13 duiken.
De kristalheldere scheiding tussen professioneel duiken en voorafgaande training aan land, evenals veel plezier tussendoor de rest van de dag, is een uitzonderlijk goede illustratie van zijn zeer hoge niveau van professionaliteit en bovengemiddelde ervaring.
De eerste duik verliep zonder complicaties. Deze duik was slechts naar een diepte van 2 meter. De nadruk ligt hier op het eerste contact met de uitrusting, de eerste bewegingen onder water en vooral het ademen. Gewoon in- en uitademen door de mond. Met een ademautomaat is dat anders.
De intelligentie van het lichaam heeft dit echter relatief snel door en na korte tijd hoef je er niet meer over na te denken.
De tweede duik was de volgende dag 's ochtends kort na het ontbijt.
Net als op de vorige dag en voor elke duik, vond de briefing plaats over de geplande procedure voor de duik en de voorbereiding van de uitrusting.
Ik begon de dag met een minder dan ideaal gevoel in mijn maag. Maar het was niet echt erg en zeker geen reden om vandaag af te zeggen. Later zou blijken dat het kwam door de ontbijtcomponenten die we hadden gekozen.
Dus begonnen we aan de duik. Ik merkte al snel dat mijn masker vandaag niet wilde doen wat ik wilde. Op de een of andere manier paste het vandaag niet goed, er sijpelde een bovengemiddelde hoeveelheid water naar binnen en het was steeds een beetje beslagen. Het lukte me ook niet goed om de druk gelijk te krijgen bij het naar beneden duiken. Mijn rechteroor wilde niet echt meedoen. Ik seinde om op te stijgen zodat ik het proces met minder druk kon herhalen. Het wilde niet goed werken en we kwamen boven. Drijvend aan de oppervlakte bespraken we de drie punten die zich nu hadden opgehoopt. Opnieuw kwam de uitgebreide ervaring van mijn instructeur naar voren en na een paar ontspanningsoefeningen lukte het ons om de druk aan de oppervlakte gelijk te maken. We verwisselden ook de duikmaskers en daarna hadden we een heerlijke duik. Alles was geweldig. Deze dag daalden we af tot 10 meter. We zagen oneindig veel kleine kleurrijke visjes, heel veel mooie koralen, een murene, een verborgen steenvis en heel even een zeeschildpad.
Het huisrif in Shoni Bay is erg mooi.
Dagelijks arriveren er bussen van andere hotels met duikers om naar dit prachtige rif te duiken.
Je kunt vanaf het strand zo het water inlopen. Je hoeft maar een paar meter te lopen.
Het duidelijke nadeel is echter dat er helaas veel duikers zijn die het drijfvermogen niet goed beheersen en met hun vinnen de zandbodem tussen de koraalvelden opwoelen, waardoor het zicht in zee soms erg troebel is.
Het zou goed zijn als de duikclubs het onderling eens worden om dit regelmatig aan te pakken om de situatie te verbeteren.
(automatisch vertaald uit het Duits)