In totaal
Cabins
Eten
Duikgidsen
Veiligheid
Duikplaatsen
Ten eerste vonden we het geweldig dat de bemanning allemaal Egyptisch was, inclusief de duikgidsen. Ik vind het altijd vervelend als de "beste" banen op een boot naar "buitenlanders" gaan. Wat we echter moeten bekritiseren over de gidsen is dat het duiken niet altijd even verstandig was: Volgens de briefings werd ons altijd verteld niet tegen de stroming in te duiken, maar in feite doken we vaak tegen de stroming in, wat zelfs ik, als gemiddeld jonge, fitte vrouw, soms echt vermoeiend vond. Twee oudere Britse gasten en een jongere Amerikaan met knieproblemen hadden het echt moeilijk en sloegen dan duiken over zodra de stroming ook maar in de briefing werd genoemd, wat beter had gekund of we hadden ons aan het plan moeten houden dat in de briefing werd besproken.
Wat betreft de duikstekken waren we behoorlijk teleurgesteld, een route die Fury Shoals heet, maar dan wel voor 2/3 rond Marsa Alam, was niet wat we ons ervan hadden voorgesteld. Ik heb deze route een paar jaar geleden met een andere vloot gedaan en toen waren we voor 2/3 bij de Fury Shoals. Het moet echter gezegd worden dat verder naar het zuiden, als gevolg van de verhoogde watertemperatuur (30 graden eind september), 75% van de koralen gebleekt is, d.w.z. dood. Dit schokte ons allemaal en maakte ons erg bewust van de klimaatverandering, die echt verschrikkelijk is! Er was dan ook veel minder vis dan verwacht en bekend uit het verleden. Verder naar het noorden was het water "slechts" 29 graden en de koralen waren iets gezonder en er was meer vis, maar niet zoveel als normaal. Overigens komen haaien met dit warme weer 's ochtends vroeg niet naar boven bij Elphinstone... voor ons was het zeker onze laatste vakantie in Egypte, want ik vrees dat de koraalverbleking daar waarschijnlijk zal voortschrijden en dat je binnenkort helemaal niets meer ziet.
Maar terug naar Miss Nouran:
We hadden de master suite vooraan, die qua inrichting oké was, ook al was ze een beetje versleten, hoewel het schip niet zo oud is (de voorkant van de lade viel er steeds af, bijvoorbeeld), maar het is de enige hut met een tweepersoonsbed - wat echt moeilijk was. Helaas wisten we niet dat het dek voor de hut het loungedek van de bemanning is, dus er zat altijd ten minste één, maar meestal meerdere, van de jongens recht voor onze ramen, luid pratend, telefonerend, etc. De ramen zijn zwart aan de buitenkant, maar dat is niet echt een groot probleem. De ramen zijn aan de buitenkant zwart, dus je kunt er waarschijnlijk niet naar binnen kijken - tenminste als er geen licht brandt - maar als vrouw voelde ik me nog steeds erg ongemakkelijk bij het uitkleden/aankleden en vooral bij het douchen, dus we hadden de gordijnen altijd dicht en hadden daardoor geen geweldig uitzicht (als de gordijnen open waren geweest, had je tegen de hoofden van de mannen aan gekeken die voor het raam zaten, dus er was sowieso geen uitzicht). Als we dat hadden geweten, hadden we de dure hut niet geboekt!
We vonden de veiligheids- en brandoefening geweldig, na het incident in juni van dit jaar liet het ons zien dat ze ervan geleerd hadden en dat veiligheid heel serieus wordt genomen; daarnaast waren er reddingsvesten en een werkende rookmelder in elke hut en werd ons verteld om altijd te controleren of deze ook knipperde, dus of de batterij vol was. Voorbeeldig!
Tot slot nog iets over het eten: De kwaliteit was niet slecht en zelfs ik, als (onaangekondigde) vegetariër, vond meestal wel iets, ook al was het patat. Ik heb veel beter gegeten op andere boten, maar over het algemeen was het ok. Wat echter echt uitmuntend was, waren de desserts - er was een patissier en hij bakte alles wat je maar kon bedenken, dus er waren altijd verse koekjes, cakejes (droog en met verschillende soorten fruit), cupcakes, etc. De desserts waren heerlijk. De hamer! Alleen daarvoor was de rondleiding al de moeite waard ;)
(automatisch vertaald uit het Duits)